سبک شناسی سرودۀ «الخروجِ» صلاح عبدالصبور

چکیده «صلاح عبدالصبور» (1981-1931) از جمله شاعران چیره دست معاصر عربی است که شعرش آمیزه ای از گونه های مختلف میراث ادبی، تاریخی، دینی، اسطوری و فولکلوریک می باشد. در همان حال که شاعر، شعرش را بر سازه های متون کهن بنا می نماید، تمرکز ویژه ای نیز بر زبان و بافت کلامش دارد و می کوشد دو سویۀ مفهوم و ساختار متن خود را زیرکانه به مخاطب ارائه دهد و با عاطفه ای خاص و نگاهی ژرف از رنج های خود و انسان معاصر بگوید؛ لذا از آنجایی که فضا و مفاهیم در سرودۀ وی تکراری نیست شعرش قرائتی می طلبد وسواس گونه و باریک بینانه. یکی از سروده های مهم عبدالصبور که قابلیت تفسیرپذیری و برداشت های متعدد را داراست سروده «الخروجِ» اوست که از مهم ترین شاخصه های سبک شناختی آن، کاربست شگردهای بیانی همچون بینامتنی، آشنایی زدایی، نقاب، متناقض نما، فلش بک و... می باشد. در این جستار با توجه به سه سطح زبانی، ادبی و فکری به بررسی سبک شناسانه این سروده پرداخته شده و با روش توصیفی- تحلیلی از رهگذر آن برخی از ویژگی های این اثر، تمایز شاعر در نوع تصاویر و زبان شعری، و همچنین نحوه القای مفاهیم مورد نظر به مخاطب را مورد واکاوی قرارخواهد گرفت. کلید واژه ها: سبک شناسی، بینامتنی، نقاب، صلاح عبدالصبور، الخروج. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- نشانی پست الکترونیکی نویسنده مسئول: [email protected] تاریخ دریافت:10/10/1391                     تاریخ پذیرش:08/03/1393